Trendy i przeszkody specjalizacyjne na stomatologii

Lekarze stomatolodzy podczas wyboru specjalizacji, najczęściej decydują się na protetykę oraz ortodoncję. W przypadku zaś, jeśli podejmą jednak decyzję o rozpoczęciu specjalizacji z dziedziny chirurgii twarzowo-szczękowej, to przeważnie ukierunkowują się na implantologię. Zdecydowanie mniejszym powodzeniem cieszy się stomatologia dziecięca, która została nawet określona jako priorytetowa, ze względu na niskie nią zainteresowanie. Podobnie przedstawia się sytuacja w przypadku stomatologii zachowawczej z endodoncją, czy periodontologia. Lekarz dentysta może wybierać pomiędzy odbywaniem swojej specjalizacji ,jako rezydent lub w trybie pozarezydenckim, choć tak naprawdę trudno mówić tu o jakimkolwiek polu do wyboru, skoro rezydentur jest na tyle mało, że korzystają z nich tylko wybrani, nieliczni.

Warto zaznaczyć, że rezydentura to bardzo atrakcyjna, mimo, że rzadka możliwość, gdyż płaci za nią sam Minister Zdrowia. W pozostałych przypadkach specjalizacja ma charakter wolontariatu, co oznacza konieczność pracy co najmniej w dwóch ośrodkach – w jednym w ramach specjalizacji, a w drugim po to, aby móc się utrzymać. Jak widać, takie realia nie należą do najłatwiejszych. Można zaobserwować, iż coraz mniej lekarzy podejmuje decyzję o rozpoczęciu specjalizacji zaraz po studiach oraz zdanym Lekarskim Egzaminie Państwowym (LEP). Wszystko za sprawą tego, iż nie dysponują oni wystarczającymi środkami finansowymi. Muszą więc najpierw zarobić sobie na ten cel.

Taka sytuacja niezwykle sprzyja tak zwanej luce pokoleniowej, gdyż wielu stomatologów jest w stanie rozpocząć specjalizację dopiero około 40-ego roku życia.